Uncategorized

Stał pośrodku drogi, jakby nie wiedział, w którą stronę ma pójść. Jego sierść – cienka, miejscami ostrzyżona

Stał lekko pochylony, jakby każdy oddech był dla niego wysiłkiem. Przez brudną, skołtunioną sierść ostro

Ona leżała w zimnym, metalowym boksie, jakby stapiała się z szarymi ścianami, i tylko oczy zdradzały

Zatrzymałem się, gdy ją zobaczyłem. Małe, drżące stworzenie, które bardziej przypominało cień samego

— „Trzymaj się, maluszku… jeszcze chwilę, wytrzymaj…” — wyszeptała cicho kobieta, delikatnie ujmując