Uncategorized

Kiedy ona go znalazła, był tylko grudką błota i kości. Malutki, drżący, prawie zamarznięty na śmierć.

Na początku nikt nie zwrócił uwagi. Po prostu pojawił się — chudy, z opuszczonymi uszami i gasnącym spojrzeniem.

Zardzewiały plac, wiatr jak nóż,Łańcuch liczy dni bez róż.Miska pusta, żebra jak struny,Cisza dzwoni

Przy ścianie, gdzie cienie śpią,On leżał, bez siły, bez snów.Każdy dzień — jak nowy krzyż,Ciało bolało

Na chodniku chłód, ból i cień,On nie czekał życia — tylko nowy dzień.I każda minuta, każdy krótki czasByła