Wolontariuszka o imieniu Demi, działająca z organizacją Rescue Paws Curaçao, przeprowadziła heroiczną akcję ratunkową: uratowała dwa skrajnie wychudzone psy porzucone na lokalnym wysypisku — miejscu, które niestety wielokrotnie bywało świadkiem podobnych tragedii.
„Poranek zaczął się jak każdy inny — krótki rytuał przed wyjściem do pracy. Mijam zawsze jedno miejsce, gdzie ludzie zostawiają porzucone psy. To miejsce przypomina mi o moim własnym psie, którego kiedyś stamtąd zabrano. Niedawno zauważyłam tam dwie malutkie — Milli i Mia — walczące o przetrwanie” — wspomina Demi.
Gdy tam podjechała, coś wydało jej się nie w porządku. Zatrzymała samochód i podeszła bliżej — obraz, który zobaczyła, był porażający: dwa psy, chude jak szczupaki, leżały wśród kości i śmieci. Ich twarze były obce — jasny znak, że ktoś zostawił je tam niedawno, prawdopodobnie w nocy po jej ostatnim przejeździe.
W jednym z najbardziej poruszających momentów Demi obserwowała, jak jeden z psów stara się podzielić się resztką jedzenia z towarzyszem. Ten gest — współczucie pomimo głodu — uderzył ją głęboko i zadecydował o natychmiastowym działaniu.
Najważniejsze obserwacje przy miejscu znalezienia:
- Oba psy były skrajnie wychudzone i wyczerpane.
- Jeden z nich miał na szyi ciężki łańcuch, który ograniczał jego ruchy.
- Wyglądały na nowo porzucone — nie znały okolicy i unikały ludzi.
Demi delikatnie zdjęła z jednego psa łańcuch, podała jedzenie i wodę. Zwierzęta przyjęły pomoc bez wahania — głód i pragnienie szybko wygrały z obawą. Jednak musiała wrócić do obowiązków; zdjęciami oraz opisem sytuacji natychmiast podzieliła się z członkami Rescue Paws Curaçao, prosząc o wsparcie i upewniając się, że nikt nie zrobi im krzywdy.
Krótka relacja z decyzji o ratunku:
„Nie mogłam pogodzić się z myślą, że ktoś inny natknie się na nie i zadecyduje o ich losie” — mówi Demi, opisując powody, dla których wróciła na miejsce.
Gdy otrzymała zgodę z pracy i mogła wrócić, nie traciła ani chwili. Wciąż w wilgotnym od neoprenu ubraniu, podniosła oba psy i szybkim transportem odwiozła je do weterynarza na natychmiastowe badania.
Diagnostyka potwierdziła obawy: oba psy były ciężko niedożywione, wykazywały objawy anemii oraz symptomy choroby przenoszonej przez kleszcze — prawdopodobnie łagodniejszą postać tzw. choroby karpackiej. Na szczęście lekarz weterynarii ocenił rokowania jako dobre, jeśli otrzymają szybkie, systematyczne leczenie.
Ze względu na osłabione przewody pokarmowe zwierząt, terapia początkowa obejmowała zastrzyki i płynoterapię zamiast tabletek podawanych doustnie. Dieta została ograniczona do małych, częstych porcji ugotowanego kurczaka i ryżu — pożywienia lekkostrawnego, które stopniowo odbudowuje masę i siły.
Oba psy ważą zaledwie około 4 kg — tyle, co zdrowy, czternastotygodniowy szczeniak, choć w rzeczywistości są już w pełni dorosłe. Samiec jest słabszy i ma trudności z samodzielnym chodzeniem, ale oba zaczęły regularnie jeść i pić, co jest wspaniałym sygnałem powrotu do zdrowia.
Aktualnie znajdują się w bezpiecznym, odizolowanym od reszty stada pomieszczeniu Rescue Paws Curaçao, gdzie otrzymują indywidualną opiekę — zarówno medyczną, jak i emocjonalną. Organizacja postawiła sobie cel jasny i prosty: zaoferować im drugą szansę na życie.
- Kontrola weterynaryjna i regularne zastrzyki.
- Łagodna, dzielona na małe porcje dieta (kurczak + ryż).
- Bezpieczne miejsce rekonwalescencji z opieką behawioralną.
- Monitorowanie postępów i dalsze szczepienia/odrobaczanie.
Finał tej historii to nie jedynie ratunek — to początek odbudowy zaufania i zdrowia. Dzięki determinacji Demi i wsparciu Rescue Paws Curaçao akt okrucieństwa wobec zwierząt przemienił się w opowieść o nadziei i wytrwałości. Zwierzęta pokazały, że nawet po najgorszych przeżyciach potrafią znaleźć siłę, by walczyć.
Wnioski
Podsumowując: szybkie rozpoznanie zagrożenia, natychmiastowa interwencja oraz skoordynowana opieka weterynaryjna i wolontariacka były kluczowe dla ocalenia tych psów. Historia Demi oraz uratowanych Milli i Mia przypomina, jak wielką różnicę robi zaangażowanie jednego człowieka oraz lokalnej organizacji ratunkowej. To także apel — by reagować na oznaki porzucenia i wspierać schroniska, które walczą o życie najbardziej bezbronnych.
Najważniejsze przesłanie: Nawet jedno działanie może przemienić tragedię w drugą szansę.
Artykuł został opracowany w oparciu o relacje świadków i działania organizacji ratunkowej; wszystkie fotografie pozostawiono w oryginalnych miejscach tekstu.
